Kontribusyon ng sinaunanag kabihasnan ng mga sinaunang Pilipino sa pagkabuo ng lipuntan

Noong sinaunang panahon ang dalawang uri ng pamahalaan sa Pilipinas ay ang Barangay at ang Sultanato. Ang barangay ay salitang hinango sa salitang balangay na tumutukoy sa sasakyan na pangdagat na balangay na ginamit ng mga sinaunang pilipino. Ang barangay ay isang unit pang politika, panlipunan at pangkabuhayan. Ito ay binubuo ng 30-100 napamilya. Datu ang tawag sa pinuno ng barangay. Siya ay kinikilalang pinakamalakas, pinakamatapang at pinakamayaman na lalaki sa barangay itinuturing ang datu ng Ama ng barangay, kaya malawak ang kaniyang sakop na tungkulin at malaki ang kaniyang responsibilidad, nakasalalay ang kapakanan ng buong barangay kaya't tungkuling niyang magpatupad ng mga  batas at Ipagtanggol ang kaniyang nasasakupan labansa mga kaaway.



Ang Sultanato sistema ng pamahalaan na ibinatay sa katuruan ng Islam. Nabuo ito dahil sa paglaganap ng relihiyong Islam sa Pilipinas. Sultan naman ang tawag sa pinakamataas na pinuno ng pamahalaang Sultanato Itinatag ang kaunaunahang Sultanato sa bansa. Itinatag and kauna-unahang Sultanato sa bansa sa Sulu, Sa pangunguna ni Sharif Ul Hashim/Abu bakr, siya rin ang tumayong sultan kaya siya ay kinikilalang kauna-unahang naging Sultan dito sa Plipinas at para malaman kung hangganang aan ang lawak at hanganan ng sultan, ito ay sa pamamagitan ng kung hanggang saan aabot ang tunog ng tambol mula sa tahanan ng sultan. Ito naman ang mga katangiang taglay ng isang sultan una, Mayaman, Maraming tagasunod at panghuli May mahalagang ambag sa lipunang Muslim. Narito naman ang mga tungkulin ng sultan Una Pananagutanan niya ang kapakanan ng nasasakupan, Nagtatakda at nagpapatupad ng mga batas pangatlo ay Nagsisilbing hukom sa mga paglilitis at pangapat ay Tagapagtanggol ng nasasakupan,at panghuli ay Tagapagturo ng aral ng Islam.

Checked

Noon pa man ay may ibat ibang kultura at kaugalian na ang mga sinaunang pilipino nalaman natin na may katutubong kasuotan ang ating ninuno naging bahagi rin ng sinaunang kultura pilipino ang paglalagay ng tato sa katawan na hangang sa kasalukuyan ay ginagawa parin ng ilan nating mga kababayan upang mapagtibay ang mga kaalaman ito atin pa tiong palalimin at tuklasin natin ang iba pang mga naging kontribusyon ng sinaunang kabihasnan sa pagbuo ng lipunan at pagkakakilanlang pilipino.

Ang mga sinaunang tao noong unang panahon ay mayroong kaugalian ukol sa pamamaraan ng paglilibing ng yumaong mahal sa buhay.

"Ang paglilibing ay isang tradisyon na minana natin sa ating mga ninuno. Ang paraan ng kanilang tradisyong ito ay ang paghahanda nila sa katawan ng yumao o pumanaw para sa kabilang buhay kung saan nililinis nila ang katawan, pinapahiran ng langis, saka bibihisan ng kasuotan bago ilagay sa kanyang ataul."

"Ipagluluksa nila ang namatay sa loob ng apat na araw saka ililibing sa tabi ng bahay kasama ng ilang kasangkapang ginamit nito noong nabubuhay pati na rin mga palamuti.

At makalipas ang isang taon, huhukayin ang libingan upang likumin ang mga buto ng yumao na ilalagay naman sa jar na kung tawagin ay manunggul jar na magsisilbingb ikalawang lagakan nito."

Source:
Panitikan